گزارش کارآموزی دوره کاردانی اسانسگیری

گزارش کارآموزی دوره کاردانی ا سانسگیری

«فهرست مطالب»

عنوان صفحه

مقدمه ۱

معرفی ۳ گیاه ۴

۱- اوکالیپتوس ۵

۲- اکلیل ۲۰

۳- بابونه ۳۶

انواع بابونه ۵۳

بابونه کبیر ۵۴

بابونه رسمی ۶۶

بابونه وحشی ۷۲

بابونه رومی ۸۳

بابونه زرد ۸۹

فصل دوم ۹۱

اسانسها ۹۲

تقطیر ساده ۱۰۱

شیمی اسانسها ۱۰۵

آشنایی با انواع مبرد ۱۱۰

انواع کلونجر ۱۱۲

تقطیر با بخار آب ۱۲۵

تقطیر با آب و بخار ۱۲۸

سوکسله ۱۲۹

اسپکتروفتومتر ۱۳۰

بازیافت کلروفرم ۱۳۷

کاربرد اسانس ۱۴۰

عوارض جانبی ۱۴۴

جدول کارهائی که در این دوره انجام شده ۱۴۷

منابع

مقدمه

معلوم نیست دقیقا از چه زمانی گیاهان به عنوان دارو مورد استفاده انسان قرار گرفته اند. مسلما اطلاعات مربوط به اثرارت و خواص داروئی گیاهان از زمانهای بسیار دور به تدریج بدست آمده، سینه به سینه منتقل گشته، به طور ضمنی با آداب و سنن قومی نیز در آمیخته، سرانجام با زحمت زیاد و از طریق تجربه های مدید اهم اثرات و خواص آنها در اختیار نسلهای معاصر قرار گرفته است. طبق برخی سنگ نبشته ها و شواهد دیگر به نظر می رسد مصریان و چینیان در زمره اولین جمعیتهای بشری بوده باشند که فراتر از بیست و هفت قرن قبل از میلاد مسیح از گیاهان داروئی به عنوان دارو استفاده برده و حتی برخی از گیاهان را برای مصرف بیشتر در درمان دردها کشت داده اند. مردم یونان باستان خواص داروئی برخی از گیاهان را به خوبی می دانسته اند. بقراط حکیم بنیانگذار طب یونان قدیم و شاگرد وی ارسطو و دیگران برای استفاده از گیاهان در درمان بیماریها ارزش زیادی قائل بوده اند. آنها علاوه بر استفاده از گیاهان یونان، از گیاهان کشورهای دیگر هم استفاده می برده اند. بعد از اینان، یکی از شاگردان ارسطو به نام «تئوفراست» مکتب «درمان با گیاه» را بنیانگذاری کرد. پس از آن «دیوسکورید» در قرن اول میلادی مجموعه ای از ۶۰۰۰ گیاه داروئی با ذکر خواص درمانی هر یک را تهیه و به صورت کتابی درآورد که این کتاب بعدها سرآغاز بسیاری از مطالعات علمی در زمینه گیاهان مذکور گردید. طوری که مثلا «جالینوس» پزشک معروف یونانی در کارهای خود به کتاب «دیوسکورید» استفاده کرده است.

در قرن هشتم تا دهم میلادی دانشمندان ایرانی؛ ابوعلی سینا؛ محمد زکریای رازی و دیگران به دانش «درمان با گیاه» رونق زیادی دادند و گیاهان بیشتری را در این رابطه معرفی کردند و کتابهای معروفی چون «قانون» و «الحاوی» را به رشته تحریر درآوردند. بعد از آن درمان با گیاه همچنان دنبال گردید. در قرن سیزدهم «ابن بیکار» مطالعات فراوانی در موردخواص داروئی گیاهان انجام داد و خصوصیات بیش از ۱۴۰۰ گیاه داروئی را در کتابی که از خود به جان گذاشته، یادآور شد.